nag-aalala...

kamusta ka?

kamusta ang araw mo?

nakatulog ka ba nang mahimbing?

wag magpabaya...

pahinga ka...

kain ka...

lagi-lagi.

bukas darating din ang umaga

hindi kailanman inasahan

na hahantong sa ganito,

pero ganon yata talaga ang buhay

walang sigurado, walang nakataga sa bato.

wala akong ginustong baguhin

buong akala ko'y hawak kamay nating tatahakin

ang bawat araw na darating.

dumating ang unos...

pilit na sinubukang lampasan...

hanggang sa tila wala nang maaasahan,

dumilim ang buong kalangitan.

pero bukas, darating din ang umaga.

gigising ka, at nandyan na muli ang sikat ng araw...

at may ngiti na ulit sa iyong mga labi,

mayroon ka na muling aasahan,

iibig kang muli.

bukas, bukas, bukas...

mauubos din ang mga ulap.